Bertindak tegas lestarikan ekonomi

SEJAK kebelakangan ini, hatta sebelum pandemik Covid-19 melanda pada 2020 pun, ramai orang mengeluh tentang kesempitan hidup. Golongan yang terlibat terus dengan penjanaan ekonomi seperti usahawan, peniaga dan ahli profesional bersungut mengatakan ekonomi negara tidak lagi lestari macam dahulu. Selepas dua tahun dilanda Covid-19, tidak hairanlah jika ekonomi negara bertambah teruk. Pada 2020, ekonomi yang diukur mengikut Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK) menguncup 5.53 peratus. Jabatan Perangkaan Malaysia melaporkan sebanyak 600,000 isi rumah kumpulan menengah (M40) telah jatuh menjadi kumpulan terkebawah (B40) yang kebanyakannya ialah bumiputera. Ahli ekonomi, Dr Muhammed Abdul Khalid dilaporkan berkata, kesan pandemik ke atas ekonomi adalah luar biasa. Katanya, buat kali pertama dalam masa hampir 50 tahun, kadar kemiskinan meningkat daripada 5.6 peratus pada 2019 kepada 8.4 peratus pada 2020 atau bersamaan 200,000 isi rumah jatuh ke dalam kategori miskin. Pengangguran dalam kalangan belia termasuk graduan meningkat, tidak terkecuali masyarakat perniagaan. Banyak syarikat besar yang disenaraikan di Bursa Malaysia mengalami masalah kewangan sehingga diklasifikasikan sebagai PN17, digantung perdagangan, malah dikeluarkan terus daripada pasaran. Itu kesan langsung pandemik tetapi jika kita kaji perangkaan untuk jangka masa lebih panjang, kita akan dapati pertumbuhan ekonomi telah menurun beberapa tahun selepas Krisis Kewangan Asia 1997/1998. Beberapa hari lalu, bahas mengenai perkara itu memperoleh dimensi tambahan apabila bekas Perdana Menteri, Tun Dr Mahathir Mohamad mendakwa orang Melayu bertambah miskin selepas beliau berhenti daripada menjadi Perdana Menteri. Kita tidak boleh menafikan memang betul ekonomi kita berkembang pesat ketika tempoh pemerintahan Dr Mahathir antara 1981 dan 2003 berbanding selepas beliau bersara. Selama 22 tahun beliau menjadi Perdana Menteri, kali pertama dari Julai 1981 hingga Oktober 2003, KDNK naik pada kadar purata tahunan sebanyak 6.24 peratus. Malah, ada tahun KDNK naik melepasi 10 peratus. Ia hanya dicacatkan oleh krisis ekonomi 1985 dan 1998. Bagaimanapun, sejak 2004 hingga tahun lalu, pertumbuhan purata tahunan merosot kepada kira-kira 4.65 peratus. Selama lima tahun pemerintahan Tun Abdullah Ahmad Badawi, ekonomi berkembang pada kadar purata 5.82 peratus, sembilan tahun zaman Datuk Seri Najib Tun Razak sebanyak 4.90 peratus dan 4.65 peratus selama lima tahun selepas Pilihan Raya Umum ke-14. Harus disebutkan bahawa pertumbuhan ekonomi sesebuah negara lazimnya menjadi semakin perlahan apabila negara itu menjadi semakin maju. Memanglah betul kehidupan menjadi semakin sukar sejak kebelakangan ini. Kita tidak perlu ahli ekonomi untuk beritahu. Kita hanya perlu ke kedai untuk berbelanja. Itu belum diambil kira aspek-aspek lain seperti pembahagian kekayaan yang merupakan masalah besar dalam ekonomi kita. Dengan kadar pertumbuhan ekonomi lebih rendah dan tidak menentu, keupayaan kerajaan mengagih-agihkan kekayaan negara semakin miskin. Hatta, pada zaman kegemilangan ekonomi pun, pembahagian kekayaan tetap tidak sama rata dan banyak aspek pengagihan tidak lestari. Misalnya, banyak pengagihan dilakukan dalam bentuk subsidi pengguna yang tidak banyak membantu menambah produktiviti penerima. Akibat kaedah pengagihan yang tidak lestari, beban subsidi kerajaan telah melambung ke angkasa raya dan mustahil boleh diteruskan untuk jangka masa panjang. Namun, kita lihat demi mencari populariti dan penyelesaian jangka pendek, kerajaan terus menggula-gulakan kakitangan awam serta orang ramai dengan subsidi. Kesimpulannya, mana-mana kerajaan yang memerintah pun terpaksa menghadapi realiti pertumbuhan ekonomi semakin perlahan dan tidak menentu, produktiviti rendah, pengagihan kekayaan semakin sukar serta beban subsidi yang tidak tertanggung lagi. Itu belum diambil kira ketirisan perbelanjaan awam dan swasta akibat ketidakcekapan birokrasi serta rasuah dalam kalangan elit politik, pentadbiran dan perniagaan. * Datuk A Kadir Jasin ialah Tokoh Wartawan Negara