Bantu rakyat Palestin, bermula di sini

SOKONGAN untuk Palestin dan solidariti dengan rakyat Palestin terus dizahirkan dengan kuat oleh rakyat Malaysia, dalam menghadapi pengeboman Israel di Semenanjung Gaza dan sekatan bekalan. Imej mengerikan orang mati termasuk terlalu ramai kanak-kanak, pemandangan kawasan kejiranan menjadi runtuhan dan huru-hara di hospital yang hampir tidak berfungsi telah memenuhi saluran berita serta media sosial. Keganasan di Tebing Barat juga telah meningkat sehingga ke tahap yang digambarkan sebagai ‘Nakba baharu’ - merujuk kepada pengusiran 700,000 rakyat Palestin pada tahun 1948 selepas penciptaan Israel. Walaupun kebanyakan orang dapat melihat betapa mengerikan serangan dan pengeboman ini, masih ada yang meragui tentang statistik dan tahap kemusnahannya. Kita tertanya-tanya berapa banyak pengesahan (termasuk semakan fakta daripada agensi antarabangsa dan pakar daripada pelbagai negara) diperlukan untuk memuaskan hati sesetengah orang. Terdapat juga banyak kandungan yang dihasilkan menerangkan konteks sejarah konflik - daripada zaman Rom hingga Deklarasi Balfour, peningkatan penghijrahan orang Yahudi Eropah ke Palestin, perpindahan dan keganasan seterusnya yang dilakukan sehingga Perang Dunia II dan pengisytiharan Israel serta peperangan dan usaha diplomatik sejak daripada itu. Sememangnya majoriti video ini dianggap berat sebelah berdasarkan cara ia dipersembahkan atau mengaburkan fakta tertentu. Pelbagai perspektif berbeza wujud mengenai isu ini lebih daripada isu lain dalam hubungan antarabangsa. Rakan-rakan Kristian saya di Jordan menegaskan ia bukan isu agama tetapi isu bangsa Arab, manakala rakan-rakan yang tiada kepercayaan agama berkata ia adalah mengenai hak asasi manusia dan penentuan nasib bernegara sendiri. Semasa saya seorang pelajar di United Kingdom (UK), saya mendapati bahawa perjuangan Palestin dikaitkan dengan politik sayap kiri: kali pertama saya mengibarkan bendera Palestin adalah pada perhimpunan di London, saya dikelilingi komunis! Dan sementara kepimpinan Parti Buruh baru-baru ini telah bertukar daripada Jeremy Corbyn yang pro-Palestin kepada Keir Starmer yang pro-Israel, Konservatif telah kehilangan komponen Tory Arabist mereka selama beberapa dekad (iaitu pengagum Lawrence of Arabia). Pendirian pro-Israel Perdana Menteri Rishi Sunak yang tidak berbelah bahagi, digabungkan dengan warisan India dan Hindunya sendiri pada masa India juga lebih sejajar dengan Israel, sudah tentu menimbulkan lebih banyak teori konspirasi. Rakyat Malaysia menggunakan justifikasi agama dan sekular. “Dari Sungai ke segara, Palestin akan merdeka” diterima pakai oleh semua orang dan rakan bukan Islam bertanya sama ada dibenarkan untuk mereka menyertai bertakbir “Allahu Akbar”, walaupun bendera yang dibakar menakutkan sesetengah orang. Walaupun saya tidak bersetuju dengan meletakkan pistol mainan di tangan pelajar sekolah, saya pasti menyokong inisiatif untuk pelajar belajar tentang politik antarabangsa dan pendirian Malaysia. Walaupun kedua-dua pihak kerajaan dan pembangkang adalah pro-Palestin, terdapat banyak usaha populis daripada kedua-duanya. Pertama adalah “mengapa kita tidak menghantar tentera?”, yang mendapat jawapan yang jelas bahawa kita perlu bertindak secara kolektif dengan sekutu. Sebaliknya, nampaknya tata tindak (demarche) diplomatik - perwakilan untuk memujuk, memaklumkan atau mencari maklumat daripada satu kerajaan kepada kerajaan yang lain diperbesar-besarkan sebagai ‘ancaman’. Statut Rom juga turut dibangkitkan, dengan menunjukkan bahawa jika kita telah meratifikasikannya, Malaysia boleh merujuk Israel ke Mahkamah Jenayah Antarabangsa. Mungkin juga tindakan tersebut boleh diambil. Tetapi banyak yang boleh dilakukan oleh kerajaan untuk membantu rakyat Palestin. Seperti yang dikatakan oleh pendukung hak pelarian selama bertahun-tahun, cara terbaik untuk menyokong mangsa penganiayaan dan peperangan adalah dengan memberikan hak dan sumber kepada mangsa yang sudah berada di negara kita. Terdapat kira-kira 3,000 pelarian dari Gaza dan Tebing Barat di Malaysia, ramai daripada mereka telah kehilangan orang tersayang sejak belakangan ini. Mereka memerlukan pendidikan, inginkan pekerjaan dan peluang untuk berjaya, cemerlang dan berkhidmat kepada negara mereka. Walaupun penderma yang dermawan menghubungi saya untuk menaja warga Palestin di sekolah yang saya terlibat, terdapat usaha kerajaan yang sewajarnya sebelum ini. Kita telah melakukannya untuk rakyat Bosnia yang melarikan diri daripada perang saudara, dan apabila saya melawat Sarajevo tahun lepas, saya bertemu dengan begitu ramai yang berterima kasih kepada Malaysia (dan Universiti Islam Antarabangsa khususnya) kerana mendorong mereka ke hadapan dalam kehidupan mereka pada masa mereka amat memerlukannya. Sesungguhnya, seluruh generasi pemimpin, ahli perniagaan dan profesional di Bosnia mengatakan bahawa kemurahan hati Malaysia membantu membina semula negara mereka. Malangnya, perkara ini berkemungkinan kekal menjadi satu dambaan sahaja memandangkan kerajaan tidak membuat sebarang langkah untuk menandatangani Konvensyen Pelarian Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu 1951, manakala dasar berkaitan tetap dalam kesamaran dan bukan hasil daripada perundangan utama. Itulah sebabnya kerja-kerja Kumpulan Rentas Parti Parlimen Malaysia mengenai Dasar Pelarian untuk rangka kerja undang-undang mengenai perlindungan pelarian adalah sangat kritikal. Ahli-ahli politik menyukai sebarang tindakan yang menunjukkan mereka adalah lebih baik berbanding yang lain, tetapi di sinilah konsistensi antara retorik dan dasar yang boleh membuat perbezaan besar untuk beribu-ribu rakyat Palestin. * Tunku Zain Al-‘Abidin merupakan Presiden Pengasas Institut Demokrasi dan Hal Ehwal Ekonomi (IDEAS)