Pentas belakang dalam peruncitan

INDUSTRI runcit adalah satu segmen ekonomi yang penting. Ini membolehkan pelanggan membeli pelbagai keperluan mereka daripada barangan dapur ke perhiasan yang mahal-mahal di pelbagai jenis kedai yang ada di pelbagai tempat. Apa yang zahir kepada pelanggan ialah kedai yang menawarkan pelbagai produk untuk mereka pilih. Ada kedai di tepi jalan dan ada juga di dalam kompleks beli-belah yang besar. Ada yang beroperasi secara bersendirian dan ada juga yang merupakan rantaian kedai-kedai yang mewakili jenama-jenama tertentu. Walaupun di era internet ini ada banyak kedai yang didirikan secara maya, kedai fizikal masih menjadi faktor penting dalam peruncitan. Ini adalah kerana di sinilah peruncit-peruncit boleh menawarkan pengalaman pembelian yang diharapkan akan mengikat jantung hati pelanggan untuk terus setia melanggan kedai mereka. Ini akhirnya menimbulkan persepsi bahawa peruncitan ini adalah semata-mata menguruskan jualan di kedai-kedai fizikal dan maya. Di belakang kedai-kedai runcit ini ada sekurang-kurangnya dua lapisan yang penting iaitu pengeluar barangan dan juga pemborong. Untuk menghubungkan antara pengeluar, pemborong dan juga peruncit, ada pelbagai rangkaian logistik yang kena beroperasi dengan efisien. Jadi, apabila kita membincangkan berkenaan peruncitan, jangan lupakan back-stage atau pengurusan rantaian bekalan yang merupakan perkara penting dalam peruncitan. Mungkin ada orang yang bertanya di era ini mengapa masih ada pemborong sebagai orang tengah. Kita kena ingat bahawa pengeluar mahu memasarkan sebanyak mungkin barangan yang mereka keluarkan. Pemborong biasanya membeli dengan jumlah yang banyak. Ini bukan sahaja memudahkan pengeluar tetapi kos menguruskan pembelian dengan jumlah yang besar akan menjadi lebih murah dan ini akan membolehkan barangan mereka dijual pada harga yang lebih kompetitif. Barangan runcit yang diimpot dari luar negara perlu melalui proses yang lebih kompleks seperti pengisytiharan kastam. Bagi pemborong yang membeli dengan jumlah yang besar, mereka sudah membentuk kepakaran dalam menguruskan proses ini dan mempunyai pilihan untuk membeli daripada pembekal-pembekal dengan harga, kualiti dan kos logistik yang berbeza. Ini memberi kelebihan kepada pembekal dari segi kos dan memadankan stok dengan permintaan yang ada. Ada juga pemborong yang mempunyai hak eksklusif daripada pengeluar untuk pasaran-pasaran yang tertentu. Ini menyebabkan orang lain tidak boleh membeli barangan berkenaan melainkan melalui pemborong tersebut. Sudah tentu pemborong kena mampu mengedarkan barangan berkenaan pada kuantiti yang dikehendaki oleh pengeluar. Namun, ini juga memberikan kelebihan kepada pemborong dari segi mengagihkan barangan berkenaan di saluran peruncitan yang mereka ada dan kawal. Oleh itu, menguasai rantaian bekalan melalui penguasaan bekalan merupakan kunci sebenar kejayaan industri peruncitan. Ini adalah kerana persaingan dalam industri berkenaan adalah tinggi. Peruncit kena bersaing dari segi kualiti, harga dan juga perkhidmatan. Jika barangan yang popular tak ada di kedai mereka ataupun ada tetapi pada kos yang lebih tinggi, ini akan memberi kesan kepada kesetiaan pelanggan. Saya masih ingat ayah saya berusaha pagi dan petang untuk membantu Koperasi Shamelin pada satu masa dahulu. Ada sebuah kedai koperasi di Machang dan ayah saya merupakan salah seorang penggeraknya. Walaupun ini merupakan satu usaha yang murni, ialah tidak kekal lama kerana antaranya, back-stage masih lagi berada di luar kawalan. Peruncitan adalah satu industri yang nampak senang tetapi kompleks. Mungkin ada antara kita yang berasa ia boleh dijayakan hanya berdasarkan semangat. Belajarlah daripada apa yang sudah diusahakan dahulu. * Datuk Nik Mohd Hasyudden Yusoff ialah bekas Ketua Pegawai Eksekutif Tabung Haji Nak berita-berita terkini dengan lebih pantas? Jom sertai saluran WhatsApp Sinar Harian: https://whatsapp.com/channel/0029Va4iEylEgGfDYSCqPJ28