Bahasa Melayu milik kita semua

NEGARA Malaysia adalah sebuah negara yang unik. Bahasa Melayu adalah bahasa kebangsaan, namun hak kaum-kaum minoriti yang lain untuk belajar bahasa ibunda masing-masing adalah terjamin di bawah Perlembagaan Persekutuan. Malaysia adalah salah sebuah daripada beberapa negara di dunia ini, di mana kerajaan membelanjakan bajet sehingga bilion ringgit untuk peruntukan operasi dan khas untuk pendidikan vernakular kaum bukan anak watan. Perlembagaan Malaysia perihal bahasa ibunda bukan Bahasa Melayu adalah diperuntukkan dalam Perkara 152 (1) (a) (a) tiada seorang pun boleh dilarang atau dihalang daripada menggunakan (selain bagi maksud rasmi), atau daripada mengajarkan atau belajar, apa-apa bahasa lain. Bahagian ini adalah lebih kurang sama dengan Perlembagaan Singapura, dalam Perkara 153A (2) (a) "No person shall be prohibited or prevented from using or from teaching or learning any other language”. Namun, tiada sekolah vernakular yang setaraf Malaysia di Singapura sejak 1980-an. Ahli-ahli politik dan sesetengah NGO yang kerap memainkan isu bahasa dan Perlembagaan ini masing-masing “mentafsir” Perlembagaan untuk tujuan masing-masing. Ini merupakan salah satu faktor yang menyumbangkan kepada keretakan hubungan antara kaum di Malaysia, setelah media sosial memainkan peranan penting dalam penerimaan maklumat secara serta-merta. Terdapat aktivis dan ahli politik yang memperalatkan Perlembagaan untuk menuduh bahawa ketidakadilan kerajaan dalam menjaga bahasa ibunda kaum lain; manakala suku yang sebaliknya menuduh kerajaan memberikan ruangan yang terlalu luas kepada vernakular, sehingga ramai yang tidak fasih dalam bahasa kebangsaan. Penulis, merupakan seorang yang menerima pendidikan awal dalam bahasa ibunda melalui Sekolah Rendah Jenis Kebangsaan (SRJK) Cina, dan menyambung pelajaran di sekolah menengah kebangsaan harian. Selain menyumbang kepada penulisan kolum di Sinar Harian, penulis juga mengarang artikel untuk kolum mingguan di dua akhbar Mandarin di Malaysia. Penguasaan Bahasa Melayu di kalangan lepasan Sekolah Menengah Kebangsaan (SMK) berbangsa Cina yang mengambil Sijil Pelajaran Malaysia (SPM) adalah lebih baik daripada mereka yang hanya mengambil peperiksaan dalam Bahasa Mandarin yakni Sijil Peperiksaan Bersepadu (UEC). Pembaca harus mengetahui bahawa ramai di kalangan pelajar UEC juga mengambil SPM dan layak memasuki universiti tempatan. Penguasaan bahasa kebangsaan mereka juga setaraf dengan pelajar SPM. Golongan ini dipanggil “pelajar dwi landasan SPM dan UEC”. Dengan ini, pendidikan awal di SJKC atau Sekolah Kebangsaan (SK) bukanlah sesuatu yang harus dibahaskan, selagi pelajar-pelajar mengambil peperiksaan SPM. Namun, terdapat ramai di kalangan orang bukan Melayu di Malaysia, tidak melihat penguasaan bahasa kebangsaan sebagai sesuatu yang mustahak. Ini mengundangkan kemudaratan ramai rakyat Malaysia. Lazimnya, di mana-mana jua dalam benua dunia, seseorang rakyat haruslah menguasai dan mengutamakan bahasa kebangsaan negara masing-masing. Adalah jarang kita dapati warga Jepun yang tidak fasih dalam Bahasa Jepun, mahupun warga Perancis yang tidak boleh berkomunikasi dalam Bahasa Perancis. Amat sedih, masih lagi terdapat rakyat Malaysia yang tidak dapat menguasai Bahasa Melayu dalam perbualan. Bahasa Melayu adalah milik kita semua tanpa mengira bangsa dan agama. Siapa lagi yang bakal pertahankan milik kita ini kalau bukan kita sendiri? Sanggupkah kita membiarkan bahasa warisan kita ini hilang di mata dunia? Jangan sesekali memandang rendah terhadap bahasa warisan kita, perkasakan seberapa banyak yang daya. Dalam dunia yang pesat membangun dalam aspek teknologi, Bahasa Inggeris kian kehilangan keutamaan, dan kinilah masa yang tepat untuk perkasakan warisan milikan kita, yakni Bahasa Melayu. * Tai Zee How, juga dikenali sebagai YouTuber Apek Cina, ialah seorang peguam dan pemerhati politik. Ikuti Channel rasmi Sinar Harian di WhatsApp supaya anda tidak terlepas berita-berita terkini daripada kami. Jom! Klik di sini!