Persaingan yang berbeza

PERKARA biasa dalam demokrasi apabila menteri semasa dan menteri sebelumnya yang memegang portfolio sama tidak bersetuju antara satu sama lain bagi membuktikan mereka telah atau sedang melakukan pekerjaan lebih baik. Selalunya ia berbentuk sindiran tidak disenangi pengundi kepada ahli politik tetapi persoalan dasar yang substantif muncul daripada sindiran tersebut. Di tengah-tengah perdebatan yang sedang berlaku, satu persoalan penting telah dibangkitkan tentang tanggungjawab dalam sukan. Ia berkaitan kesan selepas Sukan Olimpik dan Sukan Malaysia (Sukma) yang sedang berlangsung. Pada dasarnya, siapakah yang bertanggungjawab bagi pembangunan sukan di negara ini? Adakah menteri yang merupakan ahli Parlimen dipilih dan dilantik ke Kabinet oleh Yang di-Pertuan Agong atas nasihat Perdana Menteri yang sah secara demokratik? Atau adakah ia tanggungjawab persatuan sukan kebangsaan dan negeri, setiap satu dengan presiden serta jawatankuasa yang dipilih oleh ahli-ahli persatuan tersebut? Kemudian terdapat Majlis Olimpik Malaysia (MOM) yang bertujuan ‘bagi memastikan pematuhan Piagam Olimpik di Malaysia’ dan ‘mengambil tindakan sewajarnya untuk memilih, menganjur, mengawal dan apabila diperlukan, dan perlu melatih wakil-wakil Malaysia di Sukan Olimpik, Sukan Asia, Sukan Komanwel, Sukan SEA dan mana-mana pertandingan sukan pelbagai dunia atau serantau lain’. Jawapan ringkasnya adalah ketiga-tiga pihak mempunyai peranan. Setiap satu mempunyai mandat daripada sumber legitimasi berbeza dan setiap satu dengan perspektif, sumber serta bidang kepakaran berbeza. Saya telah melihat perkara yang luar biasa berlaku apabila kepentingan dan visi selaras. Itulah cara kita telah melahirkan juara sebelum ini tetapi kadangkala perbezaan pendapat berlaku. Bahkan, antara persatuan kebangsaan dan negeri untuk sukan yang sama atau antara ahli jawatankuasa dan jurulatih dalam persatuan – boleh menjadi sangat merugikan. Ego tinggi – sering kali diperkuat dengan optimisme yang salah terhadap kebolehan anak-anak sendiri – menyebabkan program latihan dan pembangunan terganggu. Ia menimbulkan rasa cemburu, gangguan lebih sengaja, akhirnya kehilangan masa dan peluang yang terlepas untuk memupuk bakat sebenar ke peringkat antarabangsa. Saya telah menjadi Presiden Persatuan Squash Negeri Sembilan (PSNS) selama enam tahun dan baru-baru ini juga berkhidmat sebagai Ahli Jawatankuasa Persatuan Squash Malaysia (SRAM) – (Istilah squash racquets dalam nama bahasa Inggeris berbanding hanya squash adalah istilah kuno masih digunakan beberapa persatuan di seluruh dunia). Saya tidak akan mengatakan bahawa saya telah melihat semuanya tetapi saya telah melihat banyak situasi. Terdapat pelbagai cara di mana sumber dan akses dimanipulasi (kadangkala dalam peraturan, kadangkala tidak) untuk memihak kepada pemain atau hasil tertentu – dan pada masa orang lain mengetahuinya, sudah terlambat untuk melakukan apa-apa mengenainya. MENGEJAR PELUANG Anda hanya perlu mencuba dan mengetatkan dasar untuk mengejar peluang yang timbul dengan banyak bahagian bergerak dalam pentadbiran sukan - daripada dasar kebangsaan, perubahan peraturan daripada badan sukan antarabangsa hingga penggunaan teknologi semakin meningkat dalam menganjurkan kejohanan. Satu contoh terkini berkaitan penggunaan cabutan rawak dihasilkan oleh komputer untuk pertandingan walaupun penentuan pilihan utama kejohanan dilakukan secara manual. Apa yang dilupakan adalah mungkin untuk terus menghasilkan cabutan sehingga anda mendapat konfigurasi diinginkan, yang sangat berguna untuk ibu bapa dalam jawatankuasa pertandingan, yang mempunyai anak bertanding! Oleh itu, walaupun tanggungjawab sukan mungkin diserahkan kepada badan-badan berbeza, hakikatnya ia banyak bergantung kepada individu dan personaliti serta sumber mereka bawa. Tanpa mengira kedudukan rasmi mereka, seorang pemegang jawatan yang sangat berpengaruh atau kaya mampu memberikan sumbangan lebih besar. Hal itu tidak semestinya perkara yang buruk. Selalunya, itu bermakna sukan kurang dikenali atau bakat yang terabai akhirnya mendapat perhatian sepatutnya, membolehkan seorang pemain (dan negeri serta negara mereka) bersinar. Jumlah pungutan pingat Sukma belum dimuktamadkan semasa saya menulis artikel ini ketika dalam penerbangan ke Kuching untuk menyokong kontinjen skuasy saya. Terdapat satu lagi ranking antara negeri yang baru-baru ini dikeluarkan oleh IDEAS. Ia adalah Indeks Belanjawan Terbuka Malaysia (MyOBI) yang menilai ketelusan belanjawan kerajaan negeri. Seperti Sukma, negeri-negeri bangga dengan pencapaian mereka. Setelah menduduki tangga teratas (berkongsi kedudukan dengan Selangor) kerajaan Terengganu menyatakan komitmen teguh mereka terhadap integriti, ketelusan dan tadbir urus yang baik. Tetapi tidak seperti Sukma, tidak semua negeri mampu menyertai semua sukan. Berdasarkan autonomi mereka yang lebih besar, Sabah dan Sarawak mempunyai perkara dalam belanjawan mereka yang tidak dimiliki oleh negeri di Semenanjung. Adalah wajar pengagihan kuasa –termasuk belanjawan – antara kerajaan Persekutuan dan negeri terus dikaji semula demi tadbir urus lebih baik. Sementara itu, walaupun tidak semua negeri berada di tahap sama dari segi pembangunan sukan atau autonomi belanjawan, masih terdapat nilai dalam menganalisis prestasi mereka. * Tunku Zain Al-‘Abidin ialah Presiden Persatuan Squash Negeri Sembilan (PSNS) dan Presiden Pengasas Institut Demokrasi dan Hal Ehwal Ekonomi (IDEAS).