Jangan curang, jaga reputasi

TAHUN lalu seorang profesor di Universiti Havard, Charles Lieber telah dijatuhkan hukuman penjara di rumah kerana penglibatannya dengan kerajaan China dalam satu program merekrut pakar ke negara tembok besar itu. Penglibatannya itu bukanlah satu dosa, tapi dosanya ialah kerana beliau digajikan oleh sebuah universiti di China, dan beliau tak membayar cukai kepada kerajaan Amerika Syarikat. Gajinya itu pula dimasukkan ke sebuah akaun di China. Tapi lain pula ceritanya dengan Profesor Bruce Bagley, dari Universiti Miami. Beliau ialah seorang penulis bersama bagi buku &#039;Drug Trafficking, Organized Crime and Violence in the Americas Today&#039; yang terbit tahun 2015. Melihat kepada tajuk bukunya, beliau mungkin seorang pakar kepada kegiatan jenayah terancang. Tapi pada tahun 2017, beliau sendiri telah didakwa kerana kegiatan mencuci wang yang diterimanya daripada 14 deposit wang dari bank di Switzerland dan Emiriah Arab Bersatu. Kedua-dua kisah ini bukanlah sangat kisah profesor atau ahli akademik. Ia sebenarnya kisah manusia yang ada di mana-mana sahaja. Dalam semua pekerjaan, akan ada sahaja watak-watak seperti ini kerana wang itu sendiri adalah sesuatu yang sifatnya disukai semua manusia. Cuma, dalam dunia ini ahli akademik selalunya ada kedudukan yang tinggi dalam masyarakat. Mereka juga belajar tinggi. Pekerjaan lain mungkin hanya memerlukan kelulusan diploma atau ijazah sarjana muda sahaja. Tetapi ahli akademik biasanya perlu melalui proses pengajian kedoktoran. Bahasa yang digunakan ahli akademik biasanya tinggi juga, yang adakalanya tak difahami orang biasa. Sebab itu, apabila berlaku satu-satu tragedi atau wabak misalnya, pandangan ahli akademik diperlukan untuk merungkai masalah yang timbul. Mereka yang selama ini mungkin bekerja di makmal atau bilik kuliah, kini perlu menyelesaikan masalah di dunia yang nyata.Semua itu mungkin perlu dan bersesuaian dengan watak ahli akademik yang perlu berfikir hal di luar kotak. Tapi apabila seorang dua ahli akademik terjebak dengan salah laku seperti ini, biasanya nama keseluruhan kerjaya dan institusi itu diseret sama juga. Kita di Malaysia agak bernasib baik, jarang-jarang kita dengar kisah salah laku ini, walaupun sesekali ia muncul juga. Ahli akademik secara umum kerjanya berfikir, mengajar dan menyelidik. Mereka jugalah yang biasanya memberi nasihat kepada pihak lain atas kapasiti pengetahuan yang mereka milik. Jadi kekayaan ahli akademik itu patut diukur dengan ilmunya, dan bukan sangat wang ringgit yang ada dalam poketnya. Pun begitu, apabila wang telah menjadi matlamat akhir, maka dunia keilmuan itu biasanya akan rosak. Sesekali kedengaran, ada seorang dua ahli akademik yang memplagiat kerja pelajar. Ada pula yang menjadi &#039;penunggang percuma&#039; atau &#039;free rider&#039; dengan meletakkan nama mereka dalam karya penyelidikan orang lain. Kadang-kadang, kerana hebatnya itu, mereka boleh menjadi pakar semua bidang. Semua ini ialah jalan cepat untuk naik pangkat dan dilihat hebat. Sesekali kita pun terseret sama menjemput pakar seperti ini ke negara kita untuk berkolaborasi. Kononnya ia boleh membantu mengghairahkan penerbitan. Hakikatnya yang berkembang hanyalah penerbitan, dan bukan ilmunya pula. Yang pandai hanyalah helah untuk menjadikan penerbitan itu terlihat banyak. Sebab itu, dalam apa juga pun pekerjaan, kita perlu menjaga identiti dan reputasi kerjaya itu. Bayangkan jika ada seorang penguat kuasa meminta rasuah dari orang lain, semua yang lain akan tercemar juga. Begitulah juga dengan ahli akademik. Mereka perlu jujur dengan kerjaya ini. Menjadi ahli akademik tak selalunya memberi kekayaan, tapi mungkin kepuasan mendidik masyarakat. Bersifat curang bukan hanya merosakkan diri sendiri, tetapi imej keseluruhan profesional itu sendiri. Jangan curang, jagalah integriti.